Wolni Od… Jak pomóc dziecku radzić sobie z emocjami
Dla dzieci emocje są po to, aby ich doświadczać. Dla dorosłych sprawa nie wygląda tak samo. Dzieje się tak ponieważ w trakcie wychowania i uspołeczniania nasze emocje zostały wygłuszone. Już od maleńkiego słyszeliśmy:
- nie ma co płakać!
- nieładnie tak się złościć!
- nie bądź takim tchórzem!
- nie ma się czego bać!
- weź się w garść!, itp.
Takie komunikaty powodują, że zaczynamy się wstydzić naszych emocji. Nie chcemy ich okazywać ponieważ uważamy, że są oznaką naszej słabości. Według nas, osoby, które potrafią opanować łzy, nigdy nie krzyczą… to osoby, które dobrze radzą sobie z emocjami.
A TO NIEPRAWDA.
Nieuzewnętrznianie emocji jest niezdrowe dla naszego organizmu. Ważne jest aby o nich mówić i je okazywać w taki sposób aby nie robić przykrości innym. Pamiętajmy, że mamy znaczny wpływ na to, jakie działania podejmujemy:
- poprzez płacz nasze ciało reguluje swój wewnętrzny stan pobudzenia. Osoby, które płaczą lepiej sobie radzą z trudnymi wydarzeniami. Łzy są oznaką powrotu do równowagi,
- krzyk jest dobrą strategią, po którą sięga nasze ciało aby poradzić sobie z intensywnymi emocjami,
- wzdychanie jest świetnym sposobem na wyciszenie swojego pobudzenia. Jest komunikatem, który nasze ciało wysyła w stronę innych z prośbą o wsparcie.
Od najmłodszych lat możemy uczyć nasze dzieci, jak lepiej radzić sobie z emocjami. Regulacja emocji dzieje się w ciele. Należy wspierać te naturalne mechanizmy, w które wyposażyła nas biologia. Dzięki rozwijaniu umiejętności zauważania reakcji organizmu na przeżywane emocje możemy nauczyć dziecko właściwych sposobów regulowania różnych stanów pobudzenia w ciele. A to oznacza, że lepiej poradzą sobie z doświadczanymi emocjami i w konsekwencji szybciej powrócą do stanu równowagi.
RODZICU!!! – emocje są nam niezbędne.
Dzięki nim możemy odczuwać i jednocześnie podejmować wybory w zgodzie ze sobą. Emocje wpływają na nasze postrzeganie świata i sposób myślenia. Pamiętając o tym, że złość nakręca złość, a smutek i lęk przyciągają jak magnes kolejne smutki i lęki, spróbuj podjąć zdrową dla siebie decyzję. Kiedy Twoje dziecko jest bardzo mocno zdenerwowane, tak naprawdę niewiele możesz wtedy zrobić. Bardzo pomocne jest w tej sytuacji zachowanie własnego spokoju i cierpliwości. Mamy ogromny wpływ na uczenie dziecka regulowania emocji poprzez:
- zabawy oddechowe;
- relaksację mięśni;
- zabawy ruchowe;
- uczenie uważności (koncentrację uwagi).
Warto codziennie rozmawiać ze swoim dzieckiem – pytać o szczegóły i na podstawie uzyskanej odpowiedzi wnioskować czy nie dzieje się coś złego. Istotne jest okazywanie wsparcia – nie zaprzeczajmy temu co przeżywa dziecko. Należy być uważnym obserwatorem dziecka. Jeśli dostrzegamy nowe, niepokojące nas zachowania, mogą to być sygnały świadczące o tym, że dziecko przeżywa trudności.
W sytuacji, kiedy nie potrafimy porozmawiać z dzieckiem na trudny temat, warto szukać pomocy u innych. Nie obawiajmy się korzystania z pomocy pedagogów, psychologów oraz psychoterapeutów. Skuteczność działań pomocowych jest bardzo dobra, jeśli zaczniemy je stosować jak najwcześniej.
Źródło:
„Głos pedagogiczny”
#TrzymajmysięRazem-realizatorzy programu Wolni Od…